De moesson in Thailand duurt van juli tot oktober. Tijdens deze periode, ‘vassa’ of ‘regentijdretraite’ genoemd, stoppen de monniken met werken om zich aan studie en meditatie te wijden. Zo ook in het zuiden van Thailand, waar gewerkt wordt aan een uitbreiding van het woudklooster van een beroemde abt. Hij heeft alle bouwvakkers naar huis gestuurd omdat de moesson is begonnen, ook al is het gebouw nog niet voltooid. Een bezoeker vraagt wanneer de nieuwe zaal klaar is. Zonder aarzelen antwoordt de abt: “Het is al af.” De bezoeker is van zijn stuk gebracht. “Het dak mist nog, net als alle ramen en deuren. Overal liggen stukken hout en zakken cement. U gaat het toch niet zo laten? Wat bedoelt u met ‘het is al af’?” De oude abt glimlacht en antwoordt: “Wat gedaan is, is af.”
Dit verhaal, gekregen bij de afronding van een opdracht, is me bijgebleven. Het resoneert met mijn gevoel dat je soms het werk neerlegt, terwijl het voor je gevoel nog niet af is. Er is altijd een volgende hobbel of uitdaging.
Door mijn werk als interim-manager leer ik verschillende organisaties van binnenuit kennen. Het valt me op dat veel aandacht gaat naar snelle beslissingen die voldoening geven op korte termijn. Te midden van alle grote transities waarin we ons nu bevinden, ontstaat echter ook de roep om grotere bewegingen. Hebben we het geduld om zo’n beweging in gang te zetten, eentje met golven misschien ver voorbij ons eigen leven?
De theorie van het onbewuste denken nodigt ons uit om bij complexe vraagstukken de regie aan ons onbewuste te geven. Het bewuste denken heeft namelijk de neiging om strikte regels te volgen. Als dat er teveel worden, raken we overweldigd. We doen er goed aan de feiten bewust in overweging te nemen en daarna de beslissing uit te stellen. Slaap er een nachtje over. Maak een lange wandeling in de natuur. Op een zeker moment dient de juiste actie of beweging zich aan. Dat is een goed moment om naar onze intuïtie te luisteren. Als we ruimte creëren voor het samenspel van feiten en onderbuikgevoel, komt de beweging die we willen veroorzaken voort uit een dieper weten.
Een aantal maanden geleden ben ik begonnen aan een nieuwe opdracht in een voor mij bekende werkomgeving. De programma’s die ik destijds samen met collega’s vanuit intuïtie opzette, lopen nu ten einde en laten positieve resultaten zien. Het werk dat ik vandaag verricht, werpt mogelijk ook pas over een paar jaar zijn vruchten af. Ondertussen blijven kleine problemen om urgentie vragen en zal het gevoel van ‘nooit af’ niet helemaal verdwijnen. Echter, de grote beweging is in gang gezet en wat gedaan is, is af. Die wetenschap biedt troost.