Categorie: Geen categorie

Ken je het gevoel dat je het leven niet ten volle leeft? Dat er iets niet klopt? Misschien is er een bestemming of hoger doel voor jou, maar ergens vind je dat ook wat vaag, dus besteed je verder weinig aandacht aan deze gevoelens. Je bent niet de enige. Veel mensen die nieuwsgierig zijn naar hun essentie laten zich weerhouden door belemmerende gedachten. Dit is mijn persoonlijke top vijf.

1. Waar zeg ik eigenlijk ja tegen?

In zekere zin voelt het ontdekken van jouw persoonlijke purpose als het nemen van de rode pil uit The Matrix: geen weg terug. Wél weten wat jouw purpose is maar er niet (volledig) naar leven, kan nóg frustrerender zijn dan je levensdoel überhaupt niet kennen. Blissfull ignorance! De rode pil staat symbool voor de bereidheid jouw volledige potentieel onder ogen te zien. Starten met het ontdekken van jouw purpose is vergelijkbaar spannend. Een beproefd systeem geeft wat vaste grond onder de voeten. Wij werken met de True Purpose methode, waarin je leert communiceren met een vertrouwde bron (intuïtie, essentie, ziel of God – kies wat je aanspreekt) en jouw purpose formuleert in vier purpose statements.

2. Kan ik die purpose niet gewoon op eigen houtje vinden?

Je komt best een eind door goed te onderzoeken wat je eigenlijk al weet. Wat wilde je worden als kind? Wat zou je doen met een miljoen? Hoe wil je na jouw dood herinnerd worden? De antwoorden geven echter vaak weinig richting aan levenskeuzes. Ze blijven aan de oppervlakte en zetten je niet echt in beweging. Het is óók mogelijk om direct aan het diepere deel van jou (intuïtie, essentie, ziel of God – kies wat je aanspreekt) te vragen wat jouw purpose is. Dat is iets moeilijker en gaat vaak veel dieper. Het is de kunst om ziel niet te verwarren met ego, om de goede vragen te stellen en om de antwoorden te interpreteren. Het stellen van de vragen is te vergelijken met bidden. Nu komen er echter ook antwoorden retour en heb je de mogelijkheid om door te vragen! In de True Purpose methode kijken we naar ‘dat wat het hoogste scoort in termen van emotionele en energetische reactie’. Een purpose geeft dus sowieso veel energie!

3. Maak ik mezelf niet veel te belangrijk?

Wie ben ik om te denken dat ik de wereld kan zegenen? Deze belemmerende gedachte komt vaak langs als we de vier aspecten van True Purpose uit de doeken doen: Essence, Blessing, Mission en Message. Bij missie, essentie en boodschap kunnen we ons direct iets voorstellen, maar zegening? Dat klinkt pompeus en hoogdravend. Alle vier de onderdelen hebben echter een eigen functie en zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. De Blessing is als het ware jouw unieke gift aan de wereld. En ja, dat is groots.

4. Is een purpose niet iets vaags?

Als je het met de uitslag van een beroepskeuzetest vergelijkt: ja. Een purpose vertelt je niet letterlijk wat voor werk bij je past en waar je morgen ja of nee tegen kunt zeggen. Zie een purpose eerder als een feilloos werkend innerlijk kompas. In situaties waarin ik het niet helemaal weet, herinner ik me altijd mijn eigen purpose. I am a warrior of love. I transform pain into love (= mijn essentie en zegening). Ik voel dan hoe mijn houding verandert. Ik voel me meer gegrond en geïnspireerd. Mijn purpose verbindt me (opnieuw) met mijn hart en geeft me moed. Deze ervaringen zijn voor mij zeer concreet en allesbehalve vaag.

5. Purpose, dan moet je je afzetten tegen ego, toch?

Het ego heeft een slecht imago. Het advies is vaak: negeer wat jouw ego oppert en ga radicaal voor het hogere doel. Heel inspirerend, maar helemaal niet praktisch. Het levert een splitsing op. Mensen ervaren op bepaalde momenten hun ‘geïnspireerde zelf,’ verbonden aan dat hogere doel maar veel vaker hun ‘dagelijkse zelf’, bezig met de afwas. De True Purpose methode gaat uit van een partnership tussen jouw vertrouwde bron, die zich op inspiratie en groei richt en het ego, dat voor primaire behoeftebevrediging zorgt, zoals zekerheid en veiligheid. In welke mate jij jouw purpose leeft is een keuze die je ieder moment en passend bij jouw levensfase kunt maken. Heb je een jong gezin en laat je daarom nu zekerheid en inkomen zwaarder wegen? Wil je jouw huwelijk en het sociale leven dat daarbij hoort niet verstoren? Lijkt het je veel te veel werk om jouw Essence, Blessing, Mission en Message te manifesteren op alle vlakken in je leven? Het is jouw leven en je bent niemand verantwoording schuldig. Het zal alleen wel wat schuren, want je hebt de rode pil genomen. Je kent jouw purpose en voelt het volle potentieel…

Meer lezen over Personal Purpose Quest

Is je wel eens opgevallen dat alles in de natuur cyclisch verloopt? Eb en vloed, de 4 seizoenen, dood en geboorte. Er is een begin, een groeifase, een stabiele fase en een natuurlijk einde, dat vaak weer een nieuw begin inluidt.

Stel, wij mensen zouden ook meer cyclisch gaan leven en werken. Dan vertoeven we nu in de tijd van de opkomende bloei. We zouden vooral nieuwe verbindingen leggen en aandacht geven aan snelle innovatie, groeispurts en ontwikkeling. We zouden ons bezig houden met de vraag: wat is mijn bloesem? Wetende dat er straks appels groeien, wat laat ik nu ontkiemen?

Bij mij persoonlijk krijgt dat vorm door boeken te lezen die gaan over het regeneratieve vermogen van de mens, bijvoorbeeld ‘Leven & werken in het ritme van de seizoenen’ van Jaap Voigt en het boek ‘Regenerative Leadership’ van Giles Hutchins en Laura Storm. Ze leggen oude wijsheden bloot en inspireren om opnieuw verbinding te maken, met elkaar en met de aarde.

blog lezen

Hoe zou het zijn als we ons werkritme en ons leven aanpassen aan de ritmes van de seizoenen? Zou het ons werkgeluk en welbevinden beïnvloeden? Durven wij net als de natuur regeneratief te zijn? Deze vragen stel ik mezelf, in het gezelschap van een heel oude appelboom.

Appelbomen geven al generaties lang appels. Ze laten zich voeden door een gezonde bodem en pakken licht vanuit de hemel. Ze geven en nemen precies wat ze nodig hebben om te leven. Appelbomen veren mee met de seizoenen. Er zijn vruchten in de herfst, het is stil in de winter, de bloesem dient zich aan in de lente, de zomer doet de rest. Appelbomen – en andere levende organismen – begrenzen zichzelf, zodat er later gefloreerd kan worden. En ze leven in verbinding met elkaar.

Wij mensen zouden baat hebben bij een ritme dat meer in overeenstemming is met de natuur. We gaan immers altijd maar door, elk seizoen weer. De laatste winters weerspiegelen dat ook nog eens; de seizoenen worden net zo monotoom als ons werkritme. Bijna alleen maar pieken en weinig rustpunten. We zouden meer rust kunnen nemen en onszelf begrenzen als de natuur dat van ons vraagt. Om zo ook weer helemaal te kunnen floreren als de tijd daarom vraagt.

Eén van de processen in de natuur die mij erg boeit, is regeneratie. Dit is het biologische of fysiologische verschijnsel waarbij beschadigde delen van een organisme volledig worden hersteld. Peter Merry beschrijft in zijn artikel ‘From transformation to regeneration of consiousness’ de noodzaak van een regeneratieve manier van denken en leven. Dat gaat verder dan het ‘conservatieve’ begrip duurzaamheid. Wat mij trof in het artikel is de uitnodiging om ook onze schaduwkanten onder ogen te komen en onszelf opnieuw uit te vinden. Onze grenzeloze manier van leven, waarbij we onszelf hebben losgekoppeld van het ritme van de natuur, heeft immers zijn tol geëist. De verbinding met onszelf, met elkaar en met de aarde herstellen is wat mij betreft cruciaal om de ecologische crisis te boven te komen en de aarde leefbaar te houden voor toekomstige generaties. Beschadigde delen herstellen begint bij onszelf.

Hoe kunnen we onszelf weer leren zien als onderdeel van een veel groter geheel? Durven we ons regeneratief op te stellen en bewust te zijn van onze eigen grenzen, en ook die van andere organismen, waaronder de aarde zelf?

De oude appelboom zwijgt. Toch geeft ze me antwoorden. Mensen floreren ook bij veel diversiteit, periodes van rust en gezonde voeding afkomstig uit een gezonde bodem. Het stelt ons in staat onze talenten te laten zien, privé en op het werk. Laten we een voorbeeld nemen aan de appelboom, minstens 4 seizoenen lang.

Deze blog is geschreven door Marcel van Wijk, changemaker bij Synnervate.