Purpose ontdekken? Vijf kritische vragen

Ken je het gevoel dat je het leven niet ten volle leeft? Dat er iets niet klopt? Misschien is er een bestemming of hoger doel voor jou, maar ergens vind je dat ook wat vaag, dus besteed je verder weinig aandacht aan deze gevoelens. Je bent niet de enige. Veel mensen die nieuwsgierig zijn naar hun essentie laten zich weerhouden door belemmerende gedachten. Dit is mijn persoonlijke top vijf.

  1. Waar zeg ik eigenlijk ja tegen?

In zekere zin voelt het ontdekken van jouw persoonlijke purpose als het nemen van de rode pil uit The Matrix: geen weg terug. Wél weten wat jouw purpose is maar er niet (volledig) naar leven, kan nóg frustrerender zijn dan je levensdoel überhaupt niet kennen. Blissfull ignorance! De rode pil staat symbool voor de bereidheid jouw volledige potentieel onder ogen te zien. Starten met het ontdekken van jouw purpose is vergelijkbaar spannend. Een beproefd systeem geeft wat vaste grond onder de voeten. Wij werken met de True Purpose methode, waarin je leert communiceren met een vertrouwde bron (intuïtie, essentie, ziel of God – kies wat je aanspreekt) en jouw purpose formuleert in vier purpose statements.

  1. Kan ik die purpose niet gewoon op eigen houtje vinden?

Je komt best een eind door goed te onderzoeken wat je eigenlijk al weet. Wat wilde je worden als kind? Wat zou je doen met een miljoen? Hoe wil je na jouw dood herinnerd worden? De antwoorden geven echter vaak weinig richting aan levenskeuzes. Ze blijven aan de oppervlakte en zetten je niet echt in beweging. Het is óók mogelijk om direct aan het diepere deel van jou (intuïtie, essentie, ziel of God – kies wat je aanspreekt) te vragen wat jouw purpose is. Dat is iets moeilijker en gaat vaak veel dieper. Het is de kunst om ziel niet te verwarren met ego, om de goede vragen te stellen en om de antwoorden te interpreteren. Het stellen van de vragen is te vergelijken met bidden. Nu komen er echter ook antwoorden retour en heb je de mogelijkheid om door te vragen! In de True Purpose methode kijken we naar ‘dat wat het hoogste scoort in termen van emotionele en energetische reactie’. Een purpose geeft dus sowieso veel energie!

  1. Maak ik mezelf niet veel te belangrijk?

Wie ben ik om te denken dat ik de wereld kan zegenen? Deze belemmerende gedachte komt vaak langs als we de vier aspecten van True Purpose uit de doeken doen: Essence, Blessing, Mission en Message. Bij missie, essentie en boodschap kunnen we ons direct iets voorstellen, maar zegening? Dat klinkt pompeus en hoogdravend. Alle vier de onderdelen hebben echter een eigen functie en zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. De Blessing is als het ware jouw unieke gift aan de wereld. En ja, dat is groots.

  1. Is een purpose niet iets vaags?

Als je het met de uitslag van een beroepskeuzetest vergelijkt: ja. Een purpose vertelt je niet letterlijk wat voor werk bij je past en waar je morgen ja of nee tegen kunt zeggen. Zie een purpose eerder als een feilloos werkend innerlijk kompas. In situaties waarin ik het niet helemaal weet, herinner ik me altijd mijn eigen purpose. I am a warrior of love. I transform pain into love (= mijn essentie en zegening). Ik voel dan hoe mijn houding verandert. Ik voel me meer gegrond en geïnspireerd. Mijn purpose verbindt me (opnieuw) met mijn hart en geeft me moed. Deze ervaringen zijn voor mij zeer concreet en allesbehalve vaag.

  1. Purpose, dan moet je je afzetten tegen ego, toch?

Het ego heeft een slecht imago. Het advies is vaak: negeer wat jouw ego oppert en ga radicaal voor het hogere doel. Heel inspirerend, maar helemaal niet praktisch. Het levert een splitsing op. Mensen ervaren op bepaalde momenten hun ‘geïnspireerde zelf,’ verbonden aan dat hogere doel maar veel vaker hun ‘dagelijkse zelf’, bezig met de afwas. De True Purpose methode gaat uit van een partnership tussen jouw vertrouwde bron, die zich op inspiratie en groei richt en het ego, dat voor primaire behoeftebevrediging zorgt, zoals zekerheid en veiligheid. In welke mate jij jouw purpose leeft is een keuze die je ieder moment en passend bij jouw levensfase kunt maken. Heb je een jong gezin en laat je daarom nu zekerheid en inkomen zwaarder wegen? Wil je jouw huwelijk en het sociale leven dat daarbij hoort niet verstoren? Lijkt het je veel te veel werk om jouw Essence, Blessing, Mission en Message te manifesteren op alle vlakken in je leven? Het is jouw leven en je bent niemand verantwoording schuldig. Het zal alleen wel wat schuren, want je hebt de rode pil genomen. Je kent jouw purpose en voelt het volle potentieel…

Meer lezen over Personal Purpose Quest

Vijf unieke rollen in transities

Transities, hoe verschillend ook, vertonen overeenkomsten in de manier waarop ze verlopen. Het model Transition Dynamics beschrijft die overeenkomsten als de ‘weg van verandering’ en is daarmee een soort navigator voor partijen die een actieve rol willen spelen. Ard Hordijk zet Transition Dynamics in voor diverse organisaties die zich samen inzetten voor duurzaamheid. Hij ondersteunt hen onder andere bij het kiezen van hun rol: bewustmaker van grenzen, vernieuwer, overstapbegeleider, optimalisator of stervensbegeleider. Een stervensbegeleider houdt zich bezig met de vraag: ‘Hoe kunnen we ervoor zorgen dat de opgedane kennis en het beschikbare kapitaal ten goede komt aan de innovaties die we voor ogen hebben?’ Een vernieuwer identificeert koplopers en creëert condities voor het leren in groepen. Als organisaties van elkaar weten welke rol ze vervullen, kunnen ze elkaar goed ondersteunen bij het uitvoeren van die rol. Zo ontstaat een zichzelf versterkend collectief. 

 

  1. Bewustmaker van grenzen: vestigt de aandacht op de grenzen die horen bij het bestaande systeem. Vaak heeft deze rol een confronterende, activistische manier van doen. Op deze rol is de quote van schrijver James Baldwin van toepassing: “Not everything that is faced can be changed. But nothing can be changed until it is faced.”
  2. Vernieuwer: houdt zich bezig met (a) identificeren van koplopers (naming), (b) met elkaar in contact brengen van gelijkgestemde mensen (connecting) en (c) voeden van initiatieven onder andere door condities te creëren voor het leren in groepen (nourishing).
  3. Overstapbegeleider: maakt duidelijk welke keuzes er nodig zijn om over te stappen naar nieuw systeem (illuminating).
  4. Optimalisator: richt de aandacht op het optimaliseren van processen binnen het bestaande systeem, bijvoorbeeld minder kunstmest gebruiken in de gangbare landbouw of het beter isoleren van woningen. 
  5. Stervensbegeleider: helpt bij het gezond laten afsterven van het oude systeem. Zorgt voor een zorgvuldige afbouw van het oude systeem en oude werkwijzen, die geen bestaansrecht meer hebben. Adresseert vragen als: hoe bereiden we ons voor op het instorten van oude bedrijfstakken? Hoe kunnen we die met zo min mogelijk schade ontmantelen? Hoe gaan we om met stranded assets? En hoe kunnen we ervoor zorgen dat de opgedane kennis en het beschikbare kapitaal ten goede komt aan de innovaties die we voor ogen hebben? Hoe kunnen we het bestaande systeem waarderen voor wat ze bijgedragen hebben?

 

Whitepaper De rust bewaren in turbulent en complex werk

Hoe help je jezelf het beste in turbulente situaties? Door opnieuw verbinding te maken met je kern. Daarná maak je verbinding met de ander, sluit je aan op de context en doe je wat passend en effectief is.

Negen projectleiders, opdrachtgevers en programmamanagers van de Provincie Utrecht hebben onder begeleiding van Synnervate deze persoonlijke leiderschapsreis doorgemaakt. Gedurende zeven maanden, met elke maand een trainingsdag, zetten trainers Edwin Holwerda en Rob van Vliet verschillende technieken en modellen in, waaronder True Purpose en Spiral Dynamics.

Provincie Utrecht werkt onder andere aan de transitie van het landelijk gebied, samen met boeren, waterschappen, gemeenten, particulieren en terrein-beherende organisaties zoals Staatsbosbeheer, Utrechts Landschap en Natuurmonumenten. Eén van de opgaven is het vergroten van de biodiversiteit.

We zijn veel bewuster en integraler gaan werken en we vertrouwen elkaar. Onze relatie met de boeren is ook verbeterd. Ze zien dat we van goede wil zijn en het gebied net als zij van haver tot gort kennen. ”

- Hans Mertens, Teamleider projectleiders en programmamanagers in het Landelijk Gebied bij de provincie Utrecht

Omdat steeds meer maatschappelijke opgaven steeds complexer worden, delen Edwin Holwerda en Rob van Vliet samen met opdrachtgever Hans Mertens de reis die ze samen hebben afgelegd.

Werk jij ook aan een grote maatschappelijke opgave, bijvoorbeeld de energietransitie, de stikstofproblematiek of het woningvraagstuk? Na het lezen van deze whitepaper weet je;

waarom werken vanuit je eigen kern noodzakelijk is in turbulente situaties

hoe gesprekken transformeren als je eerst aansluit op elkaars belevingswereld

waarom negen projectleiders, opdrachtgevers en programmamanagers van Provincie Utrecht de tijd namen voor diepgaande persoonlijke ontwikkeling

welke vaardigheden van belang zijn bij diepgaande persoonlijke ontwikkeling

welke resultaten provincie Utrecht ervaart in de praktijk

Download whitepaper

Leestip: Leve het team, van boosdoener naar bondgenoot

Leve het team, van boosdoener naar bondgenoot van Peter Kunneman en Paula Nordhauzen geeft een verfrissend en nieuw perspectief op teamontwikkeling met de (nog onvoldoende bekende) methode van SCT (Systems Centered Training).

Er zijn veel boeken over teamontwikkeling en groepsdynamiek geschreven, maar dit recent verschenen boek is echt vernieuwend en geeft een fascinerende inkijk in hoe teams nu écht werken. Op heldere en toegankelijke wijze legt het de complexe dynamieken bloot die spelen in teams. Het geeft je stap voor stap de tools om door de moeilijke fasen van groepsontwikkeling heen te bewegen. 

Het boek is aantrekkelijk om te lezen omdat het je meeneemt in een verhaal over het team van Hugo, een ervaren manager, die de opdracht krijgt een grote aanbesteding te winnen. Deze verhaallijn wordt steeds afgewisseld met analyses van de processen en interacties, de onderliggende theorie, en wat je concreet kunt doen om lastige en destructieve patronen te doorbreken. 

Binnen Synnervate zijn we getraind door een gelicenseerd SCT trainer  (Systems Centered Training), waardoor wij aan den lijve weten wat de kracht en noodzaak is van een werkwijze die de onderstroom dynamieken helder blootlegt, en een uitweg biedt op momenten dat we als team onder druk staan. We zijn dan ook heel blij dat er nu een helder en toegankelijk Nederlands boek over verschenen is.

Een aanrader voor iedereen die teams aanstuurt of met groepen werkt.

meer over systeemgericht ontwikkelen

 

Spaanse interesse voor ontwikkeling ecosystemen

Het onderzoek naar ecosystemen dat Tatiana Glad (Impact Hub) en Ard Hordijk vorig najaar publiceerden, is goed ontvangen in Spanje. Op 29 juni namen ze deel aan een panelgesprek tijdens het evenement ‘Ecología Social: La práctica del Desarrollo de Ecosistemas’ in Madrid. Met name de visualisatie van de ontwikkeling van ecosystemen riep veel herkenning op. Directeuren van verschillende Impact Hubs uit Spanje en Latijns Amerika reflecteerden op hun eigen praktijk van bouwen aan ecosystemen, met behulp van de inzichten uit het onderzoek.

Bekijk de opname van het panelgesprek (Engels)

Tatiana Glad en Ard Hordijk beschrijven o.a. de competenties van ecosysteembouwers en de dilemma’s die hen bezighouden. Ook schetsen ze de verschillende fasen van ecosystemen in ontwikkeling. 

Download publicatie ‘Social Ecologies: The Practice of Ecosystem Building’ (Engels) 

Snel schakelen wanneer de nood hoog is

Noodsituaties zijn niet te voorspellen, maar de voorbereiding erop wel. Veiligheidsregio Fryslân coördineert de multidisciplinaire samenwerking tussen o.a. brandweer, politie, ambulancedienst, gemeente, bedrijven, defensie en inwoners van Friesland. De Covid-19-besmettingen vragen in 2021 en 2022 veel van de organisatie. Marcel van Wijk begeleidt in deze periode het team dat zorgt voor nieuwbouw en onderhoud van de brandweerkazernes en alle GGD-locaties van Friesland, waaronder de priklocaties.

naar de praktijk

Wat is jouw bloesem?

Is je wel eens opgevallen dat alles in de natuur cyclisch verloopt? Eb en vloed, de 4 seizoenen, dood en geboorte. Er is een begin, een groeifase, een stabiele fase en een natuurlijk einde, dat vaak weer een nieuw begin inluidt.

Stel, wij mensen zouden ook meer cyclisch gaan leven en werken. Dan vertoeven we nu in de tijd van de opkomende bloei. We zouden vooral nieuwe verbindingen leggen en aandacht geven aan snelle innovatie, groeispurts en ontwikkeling. We zouden ons bezig houden met de vraag: wat is mijn bloesem? Wetende dat er straks appels groeien, wat laat ik nu ontkiemen?

Bij mij persoonlijk krijgt dat vorm door boeken te lezen die gaan over het regeneratieve vermogen van de mens, bijvoorbeeld ‘Leven & werken in het ritme van de seizoenen’ van Jaap Voigt en het boek ‘Regenerative Leadership’ van Giles Hutchins en Laura Storm. Ze leggen oude wijsheden bloot en inspireren om opnieuw verbinding te maken, met elkaar en met de aarde.

blog lezen

Rotterdams bedrijf start met Holacracy

Orga maakt helikopterdekverlichting, obstructiemarkering voor o.a. windturbines, navigatiehulpmiddelen en remote power supply systemen. De 175-koppige crew werkt vanuit acht verschillende landen aan hoogwaardige en technologisch zeer geavanceerde producten voor de beveiliging van mensen, objecten en het milieu. Patricia Voorwald‑Snijder werkt al dertig jaar bij Orga. Ze groeide mee met de ontwikkeling van de organisatie, en is nauw betrokken bij de implementatie van Holacracy. In elf maanden tijd leerde de organisatie stap voor stap werken volgens dit besturingsmodel. Een intens traject, dat in het begin ongemakkelijk was voor iedereen.

naar de praktijk

Neem een voorbeeld aan de appelboom

Hoe zou het zijn als we ons werkritme en ons leven aanpassen aan de ritmes van de seizoenen? Zou het ons werkgeluk en welbevinden beïnvloeden? Durven wij net als de natuur regeneratief te zijn? Deze vragen stel ik mezelf, in het gezelschap van een heel oude appelboom.

Appelbomen geven al generaties lang appels. Ze laten zich voeden door een gezonde bodem en pakken licht vanuit de hemel. Ze geven en nemen precies wat ze nodig hebben om te leven. Appelbomen veren mee met de seizoenen. Er zijn vruchten in de herfst, het is stil in de winter, de bloesem dient zich aan in de lente, de zomer doet de rest. Appelbomen – en andere levende organismen – begrenzen zichzelf, zodat er later gefloreerd kan worden. En ze leven in verbinding met elkaar.

Wij mensen zouden baat hebben bij een ritme dat meer in overeenstemming is met de natuur. We gaan immers altijd maar door, elk seizoen weer. De laatste winters weerspiegelen dat ook nog eens; de seizoenen worden net zo monotoom als ons werkritme. Bijna alleen maar pieken en weinig rustpunten. We zouden meer rust kunnen nemen en onszelf begrenzen als de natuur dat van ons vraagt. Om zo ook weer helemaal te kunnen floreren als de tijd daarom vraagt.

Eén van de processen in de natuur die mij erg boeit, is regeneratie. Dit is het biologische of fysiologische verschijnsel waarbij beschadigde delen van een organisme volledig worden hersteld. Peter Merry beschrijft in zijn artikel ‘From transformation to regeneration of consiousness’ de noodzaak van een regeneratieve manier van denken en leven. Dat gaat verder dan het ‘conservatieve’ begrip duurzaamheid. Wat mij trof in het artikel is de uitnodiging om ook onze schaduwkanten onder ogen te komen en onszelf opnieuw uit te vinden. Onze grenzeloze manier van leven, waarbij we onszelf hebben losgekoppeld van het ritme van de natuur, heeft immers zijn tol geëist. De verbinding met onszelf, met elkaar en met de aarde herstellen is wat mij betreft cruciaal om de ecologische crisis te boven te komen en de aarde leefbaar te houden voor toekomstige generaties. Beschadigde delen herstellen begint bij onszelf.

Hoe kunnen we onszelf weer leren zien als onderdeel van een veel groter geheel? Durven we ons regeneratief op te stellen en bewust te zijn van onze eigen grenzen, en ook die van andere organismen, waaronder de aarde zelf?

De oude appelboom zwijgt. Toch geeft ze me antwoorden. Mensen floreren ook bij veel diversiteit, periodes van rust en gezonde voeding afkomstig uit een gezonde bodem. Het stelt ons in staat onze talenten te laten zien, privé en op het werk. Laten we een voorbeeld nemen aan de appelboom, minstens 4 seizoenen lang.

Deze blog is geschreven door Marcel van Wijk, changemaker bij Synnervate.

 

 

Wat is jullie natuurlijke volgende stap?

Oriëntatiegesprek Neem contact op

In 60 min de samenwerking verkennen